Edinburgh verslag

Na bijna het vliegtuig te hebben gemist, naast een meisje met vliegangst te hebben gezeten en achter de dubbelganger van Freek Bartels a.k.a Joseph te hebben gezeten, stonden we op het vliegveld van Edinburgh. Tijd om de horloges een uur achteruit te zetten, een dik pak ponden uit de muur te trekken (wat overigens niet voelt als het plunderen van je bankrekening, het lijkt net speelgoedgeld) en met onze twee XXL koffers de bus te nemen richting het centrum van Edinburgh.

Alles verliep vlekkeloos (zo vereiste het heel wat kracht om onze hutkoffers van in het rek in de bus te tillen, maar jawel het lukte in een keer) totdat een Nederlandse vrouw besloot ons even wat tips te geven over het geweldige Edinburgh waar haar man woonde. Heel aardig natuurlijk, maar voordat we het wisten reden we voorbij de halte waar we eruit moesten en brak het zweet me al uit (en dan te bedenken dat ik me nog niet gerealiseerd had wat voor pokkeneind we heuvels op moesten lopen met die kilo’s op wieltjes). Eenmaal uitgestapt keken we onze ogen uit. Aan de ene kant van de weg lag het prachtige kasteel op een hele hoge berg. Aan de andere kant zagen we River Island, Urban Outfitters en meer leuke winkels die we hier niet of amper hebben. Dat beloofde wat!

Na een flink stadswandelingetje, of zeg gerust een heavy work out, kwamen we aan bij het appartement. Ik belde de contactpersoon van het appartement op en voordat we het wisten stonden we binnen. Hij zei iets waar we niets van begrepen en keek erbij alsof het zijn beste grap in jaren was. Wij zwegen, en konden na de onze tocht geen lachje meer faken ;). Dat Schotse accents is ook zo moeilijk te verstaan!

Er was een lift (thank god!) en al snel stonden we in een appartement dat nog groter en mooier was dan we dachten! Een mega keuken, een grote woonkamer met flatscreen, een slaapkamer met twee eenpersoonsbedden (een half uur later was deze kamer omgetoverd tot inloopkast), een tweede slaapkamer met een mega bed (waar we heel cozy in hebben geslapen natuurlijk ;-)) en een flatscreen tv, een badkamer met toilet en bad (wat onbewust mijn badkamer werd) en nog een tweede badkamer voor Tara. Het moge duidelijk zijn dat ik niet van het kamperen in tentjes ben, haha!

Omdat mijn verslag nu al erg lang is en ik pas de eerste drie uur van de vierdaagse trip heb beschreven ga ik nu even versnellen. We hebben vier leuke dagen gehad waarin we veel leuke bekende winkels en schattige kleine shops hebben bekeken (en ja, de nodige aankopen hebben gedaan natuurlijk), heerlijk gegeten hebben (sushi, vegetarisch, muffins, taartjes, pasta a la mezelf etc), veel hebben gezien, een bustour hebben gedaan, veel hebben gelopen, veel foto’s hebben gemaakt en last but zeker not least heel veel hebben gelachen (zo ben ik op een plein ingesloten in een grote groep terwijl Tara het doodleuk stond te filmen, zei ik iets lulligs over iemand die Nederlands bleek te zijn, drukte Tara in de bus op een invalide alarm in plaats van op de stopknop (wat een lawaai!), hebben we op hakken de berg naar het kasteel beklommen waarbij ik bijna languit lag en Tara naar boven gehesen moest worden door een Chinese toerist die met gemak dezelfde berg op liep, hadden we bijna een officiële ceremonie verstoord omdat we op de foto wilden met een doedelzakspeler, misten we op de terugweg alweer bijna het vliegtuig (we kwamen als laatste binnen en Tara vroeg in haar beste Engels of iemand even op wilde staan zodat wij ook konden zitten terwijl het hele vliegtuig vol zat met alleen maar Nederlanders). Kortom: it was great!

Klik op een afbeelding voor een vergroting